Galeria

Galeria

Menu główne

Wiosna

Lato

Wybierz nr miesięcznika:

Wybierz galerię:

Wybierz miejscowość:

Aktualności

O Nas

Nasze osiedla

Niezbędnik mieszkańca

Jesień

Zima

Chleb

Chleb - taki prosto od piekarza, jasny, gorący, pachnący niepowtarzalnie kwaskowatym ciastem, o skórce nieco spieczonej, przeczuwalnie chrupiącej, złocistej gamą złocistości od barwy kłosu do tonacji spadzi miodnej.
Bierzesz w palce - pełen przyjaznego ciepła, o fakturze szorstkiej, choć wierzchem błyszczący. Czy można w nim się przejrzeć? Spękany niczym lodowa kra wiosną spierzchnięty jak okruch zastygłej lawy, w pasy brązowe, polewą powlekany. To ten chleb powszedni z modlitwy, położony na drewnie deski w oczekiwaniu na misterium krojenia, już chłodny, tylko ślad twoich palców odciśnięty na nim.

Płoty mojego dzieciństwa

Płoty mojego dzieciństwa drewnianych listew długi szereg jak wyszarzałych weteranów steranych w bojach i bataliach mchu kopiastymi naroślami tak wsparte stoją ramię w ramię popochylane lat ciężarem dźwigają sterty dzikiego wina, upadające pod nawałem ciemnej zieleni, cierpkich liści; mego dzieciństwa płot drewniany mego dzieciństwa mur omszały już do połowy obumarły odsłaniający rozwaliną okno na przedalekie światy: po czarnych polach rozwleczone szyn przędze wiodą w obce kraje, w wszystko co dziwne i nieznane. Bukiet dziecięcych głów wtulony w olbrzymiooką rozpadlinę mamiącą ich kalejdoskopem niezwykłych tęsknot, widm-widoków drgających dalą obiecywania. Próbuję dotknąć części świata znikłego za wrotami wspomnień płotów mojego dzieciństwa.

Niedzielne śniadania

Są takie śniadania gdy wszystko wokół jasne, proste jak promień słońca strzelający ukosem zza szyb, osiadły złotym wzorem na niedzielnej serwecie żółtościami serów z dziurami niczym okienka dla lalek, igrający starozłotem w chrupkości bułeczek, w misternej biżuterii miodowych floresów prezentowanej na ecru maślanym. Są ranki pachnące kakao-sentymentalną nutką dziecięcego balu z dawnych snów, kraszone pierwszą zielenią cebulki radośnie nieuczesanej. W takie ranki zwracamy ku sobie rozświetlone twarze, podając koszyk z ułamkami chleba-symbolu.

Przewóz